Actueel

‘Je hebt autisme of je bent autistisch of een autist. Voor mijzelf maakt het mij niet zoveel uit. Zolang er maar geen negatieve lading achter zit als je bijvoorbeeld zegt: “Hé, autist!”’

‘Ik zou zeggen dat ik autistisch ben. De reden dat ik er zo over denk is dat de werking van mijn brein gewoon zo is. Ik heb verder niks, maar mijn brein is iets anders geprogrammeerd dan bij een ander. Het maakt mij verder niet uit wat anderen ervan denken. Die staan in hun recht om een mening erover te hebben.’

‘Ik zeg het niet vaak, maar áls ik het doe, zeg ik: “Ik ben autistisch.” Officieel zou ik moeten zeggen: “Ik heb autismespectrumstoornis”, maar dat is zo’n mond vol. Ik vertel er ook niet bij dat ik Asperger heb, omdat dat de meeste mensen weinig tot niets zegt. Bovendien wordt in de officiële benaming geen onderscheid meer gemaakt.

Als anderen zeggen: “Jij hebt autisme”, maakt me dat niet uit. Ik kan me voorstellen dat het voor sommige mensen wel verschil maakt. Met “Ik ben autistisch” kun je refereren aan je eigen autistische gedrag, terwijl “Ik heb autisme” kan verwijzen naar de stoornis die je hebt die jouw gedrag beïnvloedt. Als je helemaal correct bent, moet je zeggen: “Ik heb autisme en ik doe autistisch.”’

‘Het maakt mij niet uit. Ik vind dat beide uitspraken waar zijn. Hoe je het ook zegt, het komt in mijn ogen op hetzelfde neer. Eigenlijk vind ik dit gezeur.’

‘Ik zeg liever dat ik autisme heb dan dat ik autistisch ben. Autistisch vind ik eigenlijk naar de negatieve kant gaan. Als iemand zegt dat ik autistisch ben, doet dat best wel pijn (figuurlijk dan), terwijl diegene het misschien niet zo bedoelt.’

‘Ik ben een hartstochtelijk aanhanger van “ik heb autisme”, want ik ben veel meer dan mijn autisme. Ik steiger als ik word aangesproken als autist. Maar ik snap het ook heel goed als mensen er anders over denken. Ik denk dat het samenhangt met de mate waarin je je autisme naar buiten brengt (“externaliseert” zoals dat met een mooi woord heet). Ik verwerk mijn autisme veel meer vanbinnen. Toen ik nog niet goed wist wat er bij mij aan de hand was, had ik natuurlijk al wel autisme, dat heb je je leven lang, maar bij mij werd er nooit aan gedacht. Ik heb het altijd goed weten te camoufleren. Nu pas weet ik wat ik camoufleer. Autisme is een deel van mij, maar ik ben niet een en al autisme. Autisme is een kenmerk en een kwetsbaarheid.’